Voor de liefste opa van de wereld
Voor de liefste opa van de wereld
Om hoe je hutten met me bouwt,
om hoe je pannenkoeken bakt.
Om hoe je mij hebt leren vissen
en wilt duwen op de schommel.
Daarom vind ik jou zo lief, opa.
Leeftijd
Verschijningsdatum
ISBN
Uitvoering
Auteur van dit boek
Bette Westera schreef al heel wat kinderboeken, waaronder prentenboeken, gedichtenbundels en non-fictie. Ze is ook een veelgevraagd vertaler van prentenboeken, vaak op rijm. Haar werk werd al meermaals bekroond, onder andere met een Gouden Griffel.
© Renate Reitler
Martijn van der Linden studeerde in 2001 af aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam, waar hij de richting illustratie volgde. Hij maakt omslagen, prentenboeken en illustraties voor verschillende uitgeverijen. Zijn werk won verschillende prijzen, waaronder de Woutertje Pieterse prijs en het Gouden Penseel. In 2022 is hij benoemd tot Kinderboekenambassadeur van Nederland.
Dit vinden onze ambassadeurs:
Wat een cadeautje van een boek in de zoveelste lockdown. Een boek over Opa, die je juist nu even iets minder vaak kan zien. Een boek die je samen met Opa via FaceTime kunt lezen. Extra leuk, want het gaat tenslotte over hem! Sla het boek open en je ziet direct een Neushoorn Opa pannenkoeken bakken, net als jou eigen Opa ook altijd voor je doet. Dit boek gaat echt over Opa!
Mooie tekeningen laten een Opa dier met een Kindje dier zien, die samen typische Opa Kind zaken doen. Niet alles werkt tot de directe verbeelding en verbinding bij de Kleuter als het om haar eigen Opa gaat, maar de pannenkoeken bakkende Opa en het schommelduwende Opa doen dat zeer zeker wel. Het brengt toch een herinnering naar boven van Opa in hun eigen speeltuin en Opa achter ons fornuis die de lekkerste pannenkoeken bakt. Juist nu dat allemaal even wat minder kan.
De dieren zijn mooi getekend tegen een veelal felle achtergrond en iedere tekening geeft ruimte om verder te fantaseren. De Kleuter legt echt verbanden met haar eigen Opa, de Peuter geniet vooral van de mooie plaatjes en de leuke dingen die daarop gebeuren. En wat betreft de ‘herkenning’…. Iedere keer eindigen we het boek met een hele grote lach, want de Opa Zeeleeuw die in zijn stoel in slaap gevallen is, lijkt natuurlijk ook wel heel erg op je eigen Opa.