Stel, je bent eerstejaars aan een maritieme academie en je staat op het punt om het examenweekend in te gaan. Vlak nadat je de academie hebt verlaten wordt deze door een aanslag verwoest. Er is eigenlijk maar één optie: met een boot de oceaan op en zo proberen uit handen te blijven van de aanslagplegers. Dit is dan ook het enige dat Ana Dakkar en haar klasgenoten kunnen doen. Ze studeren aan Pencroft-Harding, een maritieme academie, en zouden een examenweekend op zee hebben. Maar dit gaat echter steeds meer op een militaire missie lijken. Tijdens de tocht op zee ontdekt Ana steeds meer over zichzelf en haar familie. Ze leert haar klasgenoten beter kennen, ziet in dat ieder zijn of haar kwaliteiten heeft. Deze kwaliteiten hebben ze hard nodig in hun strijd tegen de vijand. En waarom lijkt vooral Ana het doelwit van deze vijand te zijn?

Omdat het boek in de ik-vorm is geschreven, krijg je alle gedachtes en gevoelens van Ana mee. Dit helpt zeker om het verhaal spannend te maken. De auteur beschrijft de situaties echter wel zo dat je ook een beeld krijgt van wat er buitenom Ana gebeurt.
Het boek past prima onder de noemer ‘sciencefiction’: er worden bepaalde wapens, technieken en materialen in beschreven die op dit moment nog niet ontwikkeld zijn. Dit zorgt voor een aantal verrassende momenten in het boek.
Qua inhoud staat er regelmatig moeilijke woorden en begrippen in de tekst en sommige stukken zijn ingewikkeld om te lezen. Het boek past binnen ‘young adult’, al zouden goede lezers uit groep 7 en 8 het boek ook kunnen lezen.

Als je het boek in de klas gebruikt, koppel er dan deze onderwerpen aan:
- onderwaterwereld
- communicatie met dieren
- high tech
- artificiële intelligentie
- maritieme beroepen
- boeken van Jules Verne