Een broer en een zus spelen samen en hebben discussie ergens over. Direct herkenbaar voor de Kleuter en Peuter. De Peuter is het er echter wel direct mee eens dat een T-Rex alle kleuren van de regenboog mogen hebben, dus dat gaat bij ons niet op. Dat maakt voor het verhaal niet uit, want ook zonder discussie onderling blijft het een leuk boek.

Een verhaal geschreven op rijm. De Kleuter komt daar halverwege het verhaal zelf achter. Extra leuke dimensie, want de Kleuter probeert nu het laatste woord van de zin af te maken. Dino’s Brommen vanaf nu in dit huis in plaats van dat ze Grommen. Ik reken het goed!
Aan het einde gaan de broer en zus iets anders spelen. Ze worden Piraten. De Kleuter concludeert dat ze dan ook wel weer ruzie zullen krijgen over het spelen als Piraat, maar bedenkt gelijk ook oplossingen voor het samen spelen in goede harmonie.

Na het verhaal laat de Kleuter weten dat ze eigenlijk wel een beetje jaloers is op het meisje uit het boek, want zij wil ook wel van die gave gekleurde dino’s als vriendinnen. Het is dus zeker een boek dat tot de verbeelding spreekt.

Als volwassene vind ik het ook wel grappig, dat er in een tijd waar juist zoveel gesproken wordt over genderneutraliteit, er een boek verschijnt die juist de ouderwetse jongens-meisjes verhouding zo mooi weer geeft. Misschien is dit dan juìst het resultaat van deze tijd dat alles kan en mag. Jongens die typische meisjes dingen maar suf en saai vinden en vinden dat glitters en dino’s niet samen gaan. Dat mag! Al blijkt die Tess Rex helemaal niet zo suf en saai, maar een hele grote, hongerige dino! Piraatje spelen lijkt het stoere broertje uiteindelijk een veel veiligere optie!