Stinkhond is een straathond. Hij is niet de mooiste, ruikt niet  lekker, is niet erg slim, maar is wel de liefste hond met een hart van goud. Hij zou dolgraag naar school gaan en leren lezen. Hij wil zijn uiterste best doen in de klas, niet alleen voor de juf, maar ook voor zijn beste vriend, Plattekat. Jammergenoeg vindt niet iedereen het leuk dat Stinkhond naar deze school gaat of in hun klas zit. Wordt dit een fiasco? Is er dan geen enkele hond die zijn vriend wil zijn? Of zien ze uiteindelijk toch nog in welke lieve hond Stinkhond is?

Ik vind het altijd heel leuk als men bij kinderboeken aandacht besteed aan covers en herkenbaarheid naar kinderen toe. Als kinderen een verhaal leuk vinden, gaan ze sneller de ganse reeks gaan opzoeken. En als die reeks dan gemakkelijk terug te vinden is, is dit altijd heel mooi meegenomen. Bij de uitgeverij hebben ze gekozen om in te zetten op de kleur van de ruggen van de verschillende verhalen. Die hebben allemaal een andere kleur, maar met Stinkhond erop geschreven in een ander gekozen lettertype dan de rest van de titel. Voor de cover zelf heeft men gekozen voor een eenvoudige witte achtergrond maar een mooie tekening die de titel helemaal weergeeft. Stinkhond gaat naar school is het tweede verhaal in de reeks van Stinkhond, maar cijfertjes die kan je niet terugvinden op de hardcover. Binnenin krijg je wel een sneekpeak naar de andere covers van de serie.

Het verhaal zelf begint met een schets van Stinkhond. Hierdoor kan je het boek ook losstaand lezen, maar geef nu toe, je begint toch altijd het liefst met nummer 1 in de reeks. Stinkhond zoekt een baasje is de titel van die eerste. Als je dan verder leest, begint het verhaal best heftig. Stinkhond wordt van zodra hij in de school aankomt, best gemeen behandeld. Niet alleen door zijn medeleerlingen, maar ook zijn juf behandelt hem niet zoals het zo moeten. ( Als juf kan ik me daar wel boos om maken)  Maar zo hevig kunnen kinderen ook zijn, naar medeleerlingen toe. Als je dit verhaal gaat voorlezen, lok je best die reacties uit om aan te tonen dat dit niet okè is en neem je best ook de tijd om in interactie te gaan met de kinderen. Dus voor mij helemaal inzetbaar voor leerkrachten tijdens het werken rond pesten en plagen. Deze felle reacties van de andere honden worden dan steeds afgewisseld met de onschuldige respons van Stinkhond zelf. Met als gevolg,  heel wat grappige situaties.

Voorlezen, met 2 of alleen lezen, is natuurlijk afhankelijk van de leeftijd en de leeservaring dat de kinderen hebben. Maar je kan het allemaal. Telkens weer in je achterhoofd dat je samen met de kinderen moet reflecteren om het verhaal te ontleden. Een gemeen, grappig, fantasierijk verhaal maar met een leerzaam kantje.